Miss Polonia 1929

 Pierwszy ogólnopolski i oficjalny konkurs piękności Miss Polonia został ogłoszony w dniu 10 stycznia 1929 roku. Organizatorami były redakcje gazet " Światowid", "Express Poranny" oraz "Kurier Czerwony".  Ale … jego „patronką” angażującą się w organizację była dziennikarka „Kuriera Czerwonego” i jednocześnie bardzo aktywna działaczka feministyczna Jadwiga Migowa. Autorstwo nazwy konkursu przypisuje się Tadeuszowi Boy-Żeleńskiemu. Jednak było to mylne przekonanie.  Jako, że najpiękniejsza Polka miała reprezentować kraj na wyborach Miss Europe we Francji "Miss Polonia" miało oznaczać po prostu francuskie Miss Pologne (czyt.: Poloń). A dodać należy, że wówczas język francuski uważany był za język elitarny i światowy. Dodatkowym  wyjaśnieniem powstania samej nazwy konkursu jest też fakt, stosowania wielokrotnie łacińskiej nazwy dla reprezentantek Polski czyli Miss Polonja (pisownia oryginalna). Pisma polskie stosowały zamiennie obie wersje. Dowód? cyt: "Urocza Poznanianka panna Zofia Dobrowolska, przyjaciółka naszego pisma, nieoficjalna Miss Pologne w Paryżu i w Nicei w roku 1932". Nazwa konkursu Miss Polonia jest zatem połączeniem obu tych wersji.
Redakcje prasowe określiły zatem regulamin wyboru Miss Pologne. Głównym celem konkursu stało się wyłonienie reprezentantki Polski na konkurs Miss Europe odbywający się od roku we Francji, w Paryżu. Ustalono zatem, że koszt wydelegowania laureatki wraz z jej matką (to nie pomyłka, miało to na celu budowanie wizerunku przyzwoitości organizacji) do Francji pociągiem w przedziale II klasy. Uczestniczkom wyznaczono, że do konkursu mogą się zgłosić panny w wieku powyżej 16 lat.  Aby formalności uznano za spełnione owe panny musiały wysłać do redakcji pism prasowych będących organizatorami: deklarację udziału w konkursie, wizytówkę zawierającą imię, nazwisko, wiek, adres zamieszkania, zawód, pozwolenie od rodziców na udział w konkursie (o ile kandydatka była niepełnoletnia), deklarację aprobującą towarzyszenie w wyjeździe do Francji wypisaną przez matkę lub opiekunkę. Do dokumentów należało także dołączyć fotografie profesjonalne. Najlepiej by były one ukazujące profil i całą sylwetkę w sukni.  

Co ciekawe, pierwotnie trzy początkowe kandydatki podpisano jako „Miss Poland”. Dopiero kolejne zaczęto podpisywać jako Miss Polonja (z łaciny kojarzonej w każdym europejskim kraju). W prasie tą zmianę motywowano właśnie tym, że tak go nazywano w innych krajach Europy. Na eliminacje swe zgłoszenia nadsyłały panny ze znamienitych rodów polskich jak i dziewczęta ze zwyczajnych rodzin. W prasie publikowano wiele artykułów relacjonujących nadchodzące zgłoszenia oraz wywiady z ludźmi kultury wyrażającymi swe opinie na temat konkursu i potencjalnej zwyciężczyni. Z pierwszego etapu zgłoszeń redakcyjnych wybrano czterdzieści panien. Co ciekawe już wtedy ujawniono, że największe szanse na tytuł mogą mieć: Irena Gimbutt – Pawilczus, Alina Rzyszczewska, Hanna Daszyńska, Władysława Kostakówna, Anna Sajówna.
Do następnego etapu poprzez głosowanie czytelników prasy w Warszawie (sic!) awanse uzyskało dziesięć panien. To one otrzymały tytuły finalistek Miss Polonja. Warto tu zaznaczyć, że będąca uważaną za faworytkę panna Gimbutt – Pawilczus zrezygnowała z dalszej rywalizacji w konkursie.  Sekretem był jednak powód rezygnacji. Panna Gimbut - Pawilczus okazała się bowiem panią czyli była mężatką od 1927 r. Mąż oficer Wojska Polskiego musiał spełniać wiele warunków kodeksu honorowego wojskowego. Zatem udział w konkursie piękności jego żony uznawano za nietaktowny. Aby jednak nie wywoływać publicznego skandalu, medialnie poinformowano jedynie o rezygnacji finalistki z "przyczyn osobistych".    

Uroczysty etap finałowy Miss Polonja 1929 odbył się 27 stycznia 1929 roku w hotelu Polonia w Warszawie. W jury zasiedli m.in. malarze: Frycz i Pruszkowski, pisarze Kleszczyński, Zagórski, Boy-Żeleński oraz rzeźbiarze: Kuna i Wittig. Cała gala nie była dostępna szerokiej widowni. Panny miały za zadanie zaprezentować się jurorom dwukrotnie, ubrane w suknie wieczorowe. Całą grupą oraz jako dwie pięcioosobowe grupy. Presja była ogromna. Tymczasem za najpiękniejszą jurorzy uznali nie hrabiankę, nie pannę z bogatego rodu, a urzędniczkę Miejskiej Kasy Oszczędnościowej w Warszawie, która na dodatek swe zgłoszenie opatrzyła pseudonimem „Limba”, by przez skromność nie upubliczniać swych danych osobowych. Wybrano także dwie wicemiss. Jednak na konkurs międzynarodowy miała się udać ta jedyna, najpiękniejsza.
Nagrodą dla Miss Polonji był wyjazd na konkurs Miss Europe w Paryżu. Otrzymała ona również specjalny urlop okolicznościowy, na wypełnianie obowiązków wynikających z tytułu.

Jak się potem okazało, miss wraz z matką, żyły w bardzo trudnej sytuacji materialnej. „Gazeta
Gdańska” pisała o warszawiance: Z pensji 200 zł opłaca jednopokojowe mieszkanie i utrzymuje chorą matkę. Sama spełnia w domu rolę gosposi. Życie jej jest ciężką walką z losem. Miss Polonia jest dzielną dziewczyną. Dzięki wygranej w konkursie Kostakówna i jej matka otrzymały nowe lokum. Z warszawskiej Pragi przeniosły się do Śródmieścia.


Miss Polonia 1929 Władysława Kostakówna z Warszawy
Wicemiss Polonia 1929 Alina Rzyszczewska
Wicemiss Polonia 1929 Hanna Daszyńska
Lista finalistek:
1. Alina Rzyszczewska z Warszawy,
2. Władysława Kostakówna z Warszawy, startująca pod pseudonimem „Limba”,
3. Maria Balcerkiewiczówna z Warszawy,
4. Maria Bogda z Lwowa (właśc. Janina Kopaczek),
5. Maria Szewczykówna z Warszawy,
6. Stanisława Ścieżkówna z Krakowa,
7. Anna (Hanna) Sajówna z Warszawy,
8. Hanna Daszyńska z Krakowa,
9. Janina Zalewska z Warszawy,
10. Rena (Regina) Hryniewiczówna z Warszawy